Biraz sektörün dışına çıkalım Barış, teknolojiden bahsedelim, Facebook, playstation veya sanal alemle aran nasıl?
Dediklerinin çoğunu yapıyorum ama özenti durumundayım şu an. Bakıyorum, bir şey almışsa insanlar, ben de alıyorum. Ama almakla kalıyorum sadece, derinlemesine inemiyorum. Kafam duruyor, kalıyor. Tamam, çok güzel müzik dinleyebiliyorum, oyunlar var onları oynayabiliyorum ama ondan sonra binlerce özellik var, hiç birini anlayamıyorum. Bir “alo” diyorum ya da bir mesaj atıyorum.
Hane içinde yapmaktan keyif aldığın şeyler neler?
Aslında eşim Aslı, sinemayla ilgili bir sektörde çalışıyor. Beraber çok film seyrediyoruz. Evimizde çok ciddi bir film arşivimiz var. Motorsiklet tutkunuyum aynı zamanda. Vakit buldukça da oğlumla bilgisayar oyunu oynuyoruz.
“Haneler”de öğrenci olduğun bölümler var. Okuldayken nasıl bir tiptin?
Çok çalışkan değildim. Sadece yırtacak kadar not alırdım. Dersi okulda dinleyip akşam gelip çalışayım durumum yoktu. Ama hiç kalmadım sınıfta. Hayatım boyunca hep 50’ler 55’lerde not aldım. Hiç arıza çıkarmadım ama hiç disiplinim de yoktu:) Lise bitti ve benim tek hayalim müzikti. Onu gerçekleştirdim. Müjdat Gezen Konservatuarı Batı Müziği Bölümünde 4 yıllık çok ciddi bir eğitim aldım. Çok önemli hocalarım vardı. Ama deseler ki “niye müzisyen olmadın, gazeteci oldun?” Canım istedi. “Niye gazeteciliği bıraktın?” Ondan da sıkıldım, canım istemedi. İlerde bir gün oyunculuktan da sıkılıp bırakırsam yine sebebi “canım istemedi” olur. Önemli olan, geriye ne koyduğun, ne bıraktığın… Gençlere söylüyorum, hiçbir işi yapmaktan korkmayın.
Yorum Yapın