Herşeyi baştan anlatmayı denedim.Sayfayı açtım herşeyi anlatmaya çalıştım ama hiçbirşey anlatamadım aslında.Çünkü olanlar o kadar karışık ve uzun ki..
Şuan yazmak istediğim tek şey :
‘ Dün gece rüyalarımda sana dair birşey görmedim..Çığlıklar atarak uyanmadım..Kabuslarla boğuşmadım..Dün gece deliksiz uyudum..Kolumda senin izin vardı hani sen kesmiştin o artık görünmez bir çizgi..Sanırım o da yeminimi duydu.."Bu çizik seni unuttuğum gün tamamen geçmiş olucak" geçiyor geçmek üzere..Tıpkı kalbimdeki onarılamaz denilen kırıklar gibi..Kalbim-ve hatta kalpli kolyem parçalandı.Her zaman benmm hissettiklerimi hisseder sandığım kalpli kolyem.O kadar hissetmiş ki..- ama kolyem geri dönmese de kalbim yavaş yavaş kendine geliyor artık.Kendimi 2 gün eve kapattım koskoca 2 gün bilgisayarı dahi açmadan odamda sadece müzik dinledim.Pazartesi silkinip kendime gelmem gerektiğini anladım.Ne kadar acı çekebilcektim ki daha ne kadar beni bir kez bile aramamasının msjlarıma cvp vermemesinin yasını tutucaktım ? Bu kadar acı yeterdi sanırım. Kalbime çoktu bile bu kadar kırık üstüne bu kadar acı.Candan Erçetin şarkısında demiş ya hani : " Kendini eğlenceye verir kırık kalpler.Sanki unutulurmuş gibi bütün dertler." Ben de belki unuturum diye kendimi eğlenceye verdim evde oturmadım gezdim.Arada sahte arada gerçek kahkahalar attım.Çoğu sahteydi.Eğlence bana çok iyi geliyordu.Düşünmüyordum.Kahkaha atıyordum.Unutmuş gibiydim.Ama aslında daha acı bitmemişti.Daha önce de aşk acısı çekmiştim evrelerini biliyordum.Kendimi odaya kapatırdım.Unutmuş taklidi yapardım.Sonra da kendimi eve kapatıp ağlardım.Dışarı çıkardım ve bu kez cidden aklımdan herşey silinmiş olurdu.5 gün boyunca gezdim.Kahkaha attım.Şarkılar söledim.Eve geldim ve ağladım doyasıya ağladım.Sonra odamdan çıktım aynaya baktım.Cidden berbat ve yorgun görünüyordum.Kendime baktım ve bu sen değilsin dedim.Bu ben değildim.Sadece benim yüzümün kırmızı gözlü ağlamış yorgun bi kopyasıydı.Eski canlı halime geri dönmeliydim.Düşündüğüm şey kafamı karıştıran olayların ucunu bulmak değil yarın napacağım canımın sıkıntısı gibi basit şeyler olmalıydı.Bunları kendime söleyip duş aldım saçlarımı düzleştirdim.Süslendim.Giyindim.Ve aynaya baktım.Ben gerçekten şimdi bendim.Tek bir şey eksikti yüzümde gülümsemem.O da geldi ve artık gerçekti.Biliyor musun dün geceki uykumdan sonra seni unuttuğuma karar verdim.Ben sanırım seni unutuyorum.Artık gelmeyen mesajları çalmayan telefonları düşünmüyorum.Yanıtsız kalcağını bildiğim msjlar yazmıyorum.Bu gece sana son bir mesaj yazıcam.İster cevapla ister cevaplama.
" Sanırım seni unutuyorum.Hoşçakal."
Yorum Yapın