Birini seviyorum.Tam iki yıldır.Bıkmadan usanmadan engellerde paramparça olarak,içimi acıtırcasına ve en önemlisi onda zerresini bile göremediğim sadakatle!Ve o tamı tamına 700km uzağımda Bir gün bana elini uzattı.Korktum önce ulaşmadı elim yanına.Sonra tam cesaret ettim artık bulutların üzerindeyim dedim ve ondan çok kendime güvendim yükseklerde!Sonra bi gün geldi ve öyle bir hızla yere çarptı ki beni paramparça oldum.Ruhum çıktı canımdan.İhanet bu kadar acıymış işte o zaman anladım!İçimde bişey var ne yapsam nefret duyamıyorum!Bi ölüyüm artık !Hiçbirşey hissetmiyorum!
Yorum Yapın