Terk edilmek zormuş! 😀 Üstünden 2 ay geçti neredeyse. O mutlu ben henüz atlatıyorum. Sert kayaya çarptım ne yazık ki!
Senenin başından beri onu izliyordum hep. Bir şekilde tanıştık. Bir ara aramız kötü oldu ve yine düzeldi. Bu sefer biz olmamızı o istiyordu. O ben değildik artık evet, bizdik… Ah ne sözler ne yeminler verdi. Herşey çok güzel gidiyordu. Seviyordum ve sevildiğimi sanıyordum. Perşembe günü yine sınıfa gelerek sıkıca sarıldı. Seni seviyorum diyerek ayrıldı yanımdan. Cuma günü okulda değildi. Gelmesi lazımdı yanıma gelmedi. Akşam üstü biraz tartıştık. Ayrılma noktasına gelmemiştik. Şiddetli değil aksine son derece hafif bir tartışmaydı. Söz dalaşı denilebilir. Cumartesi oldu ve bitsin dedi. Bitti…
O gün arkadaşlarımla dışarı çıktık. Ben gülüyordum sahte sahte ve karşıdan gelen o’ydu. Çok şık giyinmişti. Gerçekten hoştu. Yanımızdan süzülüp gitti. Ben tutamadım kendimi ağlamaya başladım. Yeri geldi hıçkırdım. Ve susmadan önce tek bir şey söyledim; "Biriyle buluşucak!". Sustum, gözyaşlarım biraz olsun dindi sonunda. Oturup dondurma yiyelim dedi arkadaşlarım. Oturduk ve etrafıma baktım. Bir an ikileme yaşadım. O işte! Yüzüme bakıyor! Oturmuş sanki birilerini bekliyor! Ben demiştim! Aksi yöne sandalyemi çevirdim. Görürsem ağlayacaktım çünkü. 15 dk. geçti geçmedi. Yanına iki kız gelmiş… Arkadaşım sakın arkana dönme diye beni uyardı. Ah o an kalbimin durduğunu hissettim. Ne zormuş…
Ama bitmedi kızlar. Erkek bu sana! Yüzsüz ya! Belli edicek ya! Geçip iki masa arkamıza oturdular… Biraz zaman geçti. Arkadaş kurbanı ben dayanamayıp kalktım. O kızlardan biriyle laf dalaşına girdim. Keşke yapmasaydım! Kendini bir şey sandı gerizekağlı çocuk! Her neyse. Kalktılar bu dalaşmadan sonra. Ve bana akşam üstü bir mesaj; "Hiç yakıştıramadım sana.". Of, ne kadarda aptal. ‘Ben yakıştıramadım asıl senin yaptığını’ şeklinde bir mesaj yazdım bende ona ve numarasını o gün sildim kendi gibi.
Gün geldi ağladım. Bazense yaşça küçük biriyle çıktığım için yıkıldım gülmekten. O insan azmanı kendini bir bok sandı. Ve sanmayada devam ediyor, farkındayım. Evet tatlım aynen öylesin! 😀
Şuan huzurluyum. Hayatımda uzun zamandır kimsecikler yok. Ne terk ediyorum, ne ediliyorum, ne insanları üzüyorum, ne de üzülüyorum. Tek bir şey kazındı aklıma bu deneyimde. Kimsenin ahını almamak lazım! 🙂 Bana kızanlar olacaktır aranızda. Ahlarıda terk ederek almadım tabii ki. Onlar isterken ben istemedim tüm olay bu. Çok merak ettiğim şey var bir de. Acaba hiç pişman oldu mu… Olduysa gelsin lütfen. Söyleyeceğim iki çift lafım var ona! 😀
Ha bir de unutmadan! O kızla çıkıyorlar hala. 2 gün sonra öğrendim bende! Facebookta evlenmişler ahaha. 😀
Umarım mutlu olur. Daha yaşı çok küçük! 😀
HAYATI SEVİYORUM! YAŞAMAYI SEVİYORUM!
İYİ Kİ VARSIN HEY GİRL!
HOŞÇAKALIN! 🙂
Yorum Yapın