ayrıldık —> ağladım,depresyona girdim —> mutluyum!

     biz ayrıldık kızlar. 25 aralık gecesi. ona bişi hissetmiyorum dedim sinirli bir anımda. o da hayatımdan defol o zaman dedi. ben de memnuniyetle dedim. ayrıldık. 30 dakika sonra aradı,pişman oldum biraz falan diye geri dönmem için yol açtı. ama geri dönmek adına birşey yapmadım. gece azıcık ağladım. sonra ertesi sabah biraz moralim bozuk uyandım. baaayyyyyaaaa bozuk. sonra dersaneye gittim. birkaç kişi iyi misin diye sordu,üzgün görünüyodum sanırım. her neyse. o gün arada bana baktı kaçamak. içimden dönsem mi lan falan dedim. pişman oldum bildiğin. ama artık olmaz diyip kendimi tuttum. ama sonra akşam mesaj attım. konuştuk azıcık. dün de dersanedeydim. göçmüş durumdaydım bildiğin. ve o da büyük bir başarıyla beni görmezden geldi!!! ne meraklıymış ayrılmaya… sinir oldum tabi. ama bişi yapmadım. ama nasılım görseniz,üzüntümden kahroluyorum resmen. suratım asık. eve dönerken ağlıyorum falan. sonra gece tekrar mesaj attım. tartıştık yine. salak hala diyo ki sen haksızdın,senin yüzünden,sen yaptın,sen sen sen SEN!! dön de kendine bak ya mal!!! neyse bak konuşuyorum böyle,geberiyorum resmen tamam tekrar deneyelim desin diye. ama hala dediğim dedikçi!

     baktım olucak gibi değil bununla. kafalarımız asla uyuşmayacak. o hiç kendinden taviz vermeyip,hep benim değişmemi beklerse daha çoook bekler. dün kahroluyordum açıkçası. ama bu son konuşmamızdan sonra… iyi ki ayrılmışız. asla yapamazdık. bir taraftan biri kendini feda etmek zorunda. ee ikimiz de bunu istemediğimize göre? 

     sonuç olarak yas ve depresyonum 3 günmüş 🙂 aslında baya iyi bir süre bu. önceki ayrılığıma üzüntüm 5 saat sürmüştü. 72 saat üzülmeme neden olarak rekor kırdı açık ara. ha,tabi unuttum umurumda değil demiyorum. bir buçuk yıl kolay mı öyle?  sadece öyle depresyona girip üzülmem. gerçi hep suratım asık geziyorum pek gülmüyorum ama bu benim normal halim yani. ben hep suratı asık gezen bir insanım 🙂 ve yalnızlığı da seviyorum. 

    aslındaaa,şu an rahatlamış durumdayım. fazla uzatmıştık,belirsizdi her şey. en azından konumlarımız belli artık. oh bee.. bir an hayata küseceğim diye korkmuştum. ama neyse ki olmayan şeyleri zorlamama gibi bir huyum var. en sevdiğim özelliğim.  <3

     şu anki durumumu özetleyerek yazımı bitirmek istiyorum: 17 yaşındayım (14-15 yaşında değilim yani),liseliyim,hayallerim var,üstümde birinin sorumluluğu olmadığı için rahatım,kendimi seviyorum vee en önemlisi…. BİR SÜRÜ YENİ KIYAFETİM VAR!! yihhuuuuuuuuuu.. ergen ve özgür olmayı çok özlemişim 🙂