Bana göre benim çok büyük bir sorunum var. Herkes üstüme geliyor, çok yakın bir arkadaşım var ve onun bir sevgilisi var. Babam bunu öğrenmiş ve bana, “kesinlikle onunla görüşmeyeceksin, ancak o çocuktan ayrılırsa görüşebilirsin” diyor. Aileme ben onun gibi davranmayacağımı söylüyorum ama babam ona güvenmediğini söylüyor. Çıktığım çocuk da beni bu ara terk etti. Her şey üst üste geliyor. Arkadaşım da “onu çok seviyorum, ayrılamam” diyor. Onun yüzünden babamdan dayak yedim. Sırf bu yüzden ailemden nefret ediyorum. Annem, arkada “doğru söylüyorsun” diyor ama babamla konuştuğumuz zaman, “sen burayı Amerika mı zannettin?” diyor, hemen onu savunuyor. Artık ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen bir akıl verin, yoksa delireceğim. Herkesle bağlantımı keseceğim, liseyi de bırakacağım. Babamın istediği gibi kimseyle görüşmeyeceğim.
Öncelikle senin bu dolaylı ilişkinden dolayı babanın neden bu kadar kaygılı olduğunu anlamak gerektiğini düşünüyorum. Onu öfkelendirecek ne var? Bunları daha çok annenle tartışabilirsin belki. Bu konuda öğreneceğin şeyler senin bakışını da etkileyebilir. Böyle bir yaş döneminde onların ileriye dönük kaygıları sana çok anlamlı gelmeyebilir ama yine de bu başka seslere kulak vermeni öneririm. Doğru bir yolla ifade etmedikleri ortada ama bu söylemek istedikleri şeylere kulaklarını kapamanı gerektirmiyor. Onlarla bu şiddete yönelik ifade biçimlerini de tartışmalısın bence. Kolay gelsin, sevgiler.
İlgini çekebilir
Mischa Barton’un duvar kağıtları için tıkla!
Yorum Yapın