Çok pişmanım

 Merhaba, 19 yaşımdayım. Yaklaşık bir sene önce çok sevdiğim biriyle bir ilişkim oldu. Bakireliğimi, gerek isteyerek gerek istemeyerek vermiş bulundum. Ve bir sene sonunda benden ayrıldı. Bir süre pişmanlıklar ve ağlamalarla geçti. Artık ağlayamıyorum, ama pişmanlığım sürüyor. Kendimi artık hayatta çok gereksiz görüyorum. Hiçbir şey yapamayacak kadar da güçsüzüm. Eski erkek arkadaşım, aramızda geçenleri birçok kişiye anlatmış. Herkesin o gözle bana baktığını sanıyorum, insanlardan kaçıyorum. Erkeklerden nefret ediyorum. Attığım her adımda onun bana mutlaka bir yerde engel olacağını hissediyorum. Kurduğum her arkadaşlıkta duvarları örecek, olan arkadaşlıklarımla da arama şerit koyacakmış gibi geliyor. Belki de yüzüme çarpılmasından korkuyorum. Yaşamak istemiyorum. Ama kendime kıyamıyorum. Hiçbir amacım yok artık. Resmen ölümü bekliyorum. Ruh halimi anlatamıyorum bile!! Off off!! “Hayatı yaşamaya bak” diyorlar, ama kolay mı ya, kolay mıııı!!! RUHSUZ 

Sevgili Ruhsuz, travmatik ayrılıklardan sonra, tıpkı sevdiğimiz biri öldüğünde hissettiğimiz gibi depresif olmamız beklenebilir bir durumdur. Yazdıklarından, senin de ciddi bir depresyon içinde olduğun anlaşılıyor. Depresyondaki kişi, pişmanlıklarını 10 kat, 100 kat daha şiddetli yaşar, sorunları aşılamaz olarak görür. Eğer bir psikiyatriste başvurursan, farklı bakış açıları yakalayabilir, tedavi neticesinde hayatının bu sıkıntılı döneminden gücünü toplayarak çıkabilirsin.